Mezar Taşı Şiiri - Ufuk Faruk Köseoğlu

Artık o kadar az insan intihar ediyor ki...

Mezarlığa bakmak kocaman bir kitaplığa bakmaya benzer
Okuyamayacağın bir sürü kitap...
Romanı da var tarih türünden de.

Yürüyüp gidiyorsun mezarın yanından hikayesini bilmeden.
Ölürüm de yanımdan böyle geçip giderler diye düşünmek gelmedi mi aklına?
Mezar taşındaki ismini okuyacak insan neyi düşünmeli?
Nereden bilmeli hikayeni?
Bir tahmin de bulunur da seni ya yaparsa kötü bir insan?
Ya sen gerçekten kötü bir insansan?
Kalkıp kanıtlayabilir misin iyi olduğunu?
Anlatabilir misin hikayeni?
Sen toprağın altındaki bir kitapsın.
Kitapçının rafındaki romandan farksızsın.
Ama seni böcekler yedi.
Hikayen hakkındaki masalı da bir gün geçerse oradan biri o uyduracak.
Sen sevmez misin uydurmayı hikayeler mezar taşlarına bakıp?
Kaç yaşında öldüğünü anlayınca 20lik çıtırın mezar taşından.
Dersin.
Ya yolda görseydim?
Acaba boyu kaçtı?
Gözleri ne renkti?
Baksam gözlerine sever miydi beni? Sever miydim?
Hep bir hikaye dinler dururum mezar taşlarından.
Toprağın üstünde bedenim
Aklım ise ölülerle sohbet kahvehanesinde.
Yaşıyorum sanıyorsun.
Ben ise mezar taşımı düşünüyorum şimdiden.

Çok kalabalık.
İntihar etsem kimsenin göremeyeceği bir yere gömecekler ya beni.
İntihar etmesem aklım her gün ölümde ya.
Atlasam pencereden.
Assam kendimi vursam mı?
Ya da bilmem ki canım ya yanarsa.
Mesele canımın yanmasında değil de hikayeyi tamlayamamakta.