Mezar Sessizliğine Gömdün Beni

Yüreğimdeki acının adı ismin
Rengi gözlerin, kokusu tenin
Sözlerini söylemiyorum bile
Çünkü zehir, yenilir yutulur gibi değil
Kabul edilebilir gibi değil ihanetin
Ne zaman, hangi ara böyle kirlendin
Sana bir ömür verdim
Koca bir ömür
Bu yüzdendir kabullenemeyişim
Kimseye bir şey anlatamadan susmak zorunda kalmak
Yüreğimde hapis olmak
Çocuğun elinden alınan oyuncak gibi
Yaşama nedenimi elimden çalmak
Suskunsam zannetme mecburiyetten
Ömrümü verdiğim sevdada gördüğüm ihanetten
Tebrik ediyorum seni
Ne güzel de öldürdün
Koca bir mezar sessizliğine gömdün beni…

©
Şiirin Yazılış Tarihi : 12 – 02 -2020
Şiirin Yazlış Saati : 01 : 27