Severek ayrılırmış insan, ya da ayrıldığını zannedermiş sevdasından.
Bırakmazmış zihni gecelerinde, odalar dar gelirmiş insana.
Ansızın ıssız sokaklarda bulurmuş kendini, yine onsuz değilmiş vesselam.
Gözlerini kapatarak koşmak istemiş, bu seferde zihni yanlız bırakmamış.
Bazen istemese de ister yanında olmayı, onunla olmayı.
O yürüdüğü sokaklarda denk gelmeyi.
Anlarsın sokakların değerini, içtiğin kahvenin, oturduğun bankın.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
