Meyhaneler Bitmiş Şiiri - Şuayip Odabaşı

Meyhaneler bitmiş, kemali zayi,
Zavallı sakiye, ağlamak düşer.
Zahit mangır sayar, dökmüş şarabı,
Mürşid-i kâmil’e çağlamak düşer.
*
Zamane şeyhinin, bitmiş mihneti.
Şeyhe giden eşek, çeker zahmeti.
Bir cüppeyle sakal, toplar rahmeti.
Minnet hamalına, çatlamak düşer.
*
Müridin elleri, birde beyni yok.
Hiç yemese içmese, gözü karnı tok.
Dergâha destursuz, giren çıkan çok.
Molla Kamillere, oynamak düşer.
*
Mucizesi şeyhin, doyurmak sözle.
Mihmandarlık etmek, hem de kör gözle.
Adam şerbetlemek, maskeli yüzle.
Çömeze zıplayıp, hoplamak düşer.
*
ODABAŞI hak bir, aracı ne ki?
Bilirim Allah bir, Muhammet iki.
Hakkın huzurunda, sayısız tilki.
Bize iblisleri, bağlamak düşer.

26.10.2016/Kepez/Çanakkale