Meyhane kızı Şiiri - Serdar Kalkan

Koca bir İzmir uyurken
Senin rüyalarına bıraktım kendimi
Işığın ay ışığı olmuştu
Yorgun gözlerimdeki bakışlara

Cam kırığı sesleri ile
Nabızlarıma vurmuştu kadehler

Çamdibi’n de ki;
Ölü sokaklara
Sarhoşlar tanık olmuştu

Koca bir şehir uyurken
Sakatlanan ay ışığı
Saçlarıma düşmüştü

Az ilerimde deniz şakırdıyordu
Ayın öptüğü kıyı
Uykumun kundağına atıyordu seni

Yüreğini çırpıntılı hissettim o gece

Kendini meyhanenin loş ışıklarına
Fosfor buğusuyla sermiştin

Bel büküp gerdan kırdığın masalarda
Gözlerini arıyordum bebeğim

Gürültü ile inleyen müziğin
Serenatı oluyordun kulaklarıma

Bakan gözlerim kör idi
Bar kızlarını sen zannediyordum
Arayışım olmuştu artık
Seni aynalarda.

Bu koca şehirde limanın belirsiz
Ve pusulan kayıp

Gemisiz dolaşırsın bebeğim

Sahibi olmayan okyanus gibi
Yosun kokuyor tenin

Meskenin sandığın meyhane teranelerinde
Müşteri sandığın sarhoşlardan
Markalar saçılıyordu nota savuran orglara
Resimlerin çekiliyordu tenhalarda
Pozların savruluyordu ara caddelere

Keşke meyhanelerin pencereleri olsaydı
Uçuk pembe imgelerle kanatlanan
Kanarya uçuşuyla konsaydım pervazına
Gecenin saat ikisinde gidişini görseydim
Sana konsaydım bebeğim

Sabaha yürüseydik beraber.