Meydan Zağar İtle Kangala Kaldı

Zağar itle kangal birbirini boğdu,
Böylece ara itlerine gün doğdu,
Şahin ile Aslanları kim kovdu,
Meydan zağar itle kangala kaldı.

Kaldımıki eski beylik saltanat,
Zağarla kangalda kıskançlık inat,
Nefret çekip bu itleri bir yana at,
Meydan zağar itle kangala kaldı.

Kendisini leş başına bağlayan,
Çalıp çarpıp yok diyerek ağlayan,
Durduk yere hoşt demeden havlayan,
Meydan zağar itle kangala kaldı.

Böyle insanlar bu dünyada gereksiz,
Akılsız mantıksız hemde yüreksiz,
Leş kargası yanar döner şerefsiz,
Meydan zağar itle kangala kaldı.

Bak şu iki ayaklı koca deveye,
Kendin bilmez hırsızdaki havaya,
Sahiplenmiş benim diyor çayırovaya,
Meydan zağar itle kangala kaldı.

Veysel derbu itler beterden beter,
Üç kuruş uğruna herkesi satar,
Aslan yuvasında kediler yatar,
Meydan zağar itle kangala kaldı.