18 Temmuz 2005, İstanbul
ve yeniden, ay tepede, içten yakan ışığıyla beni
sessiz kanatlarından düşen gecenindir kalbim
hala elimin ta içinde yıllardır soluk bekleyen gülü, kemiği
yetişmeye güdümlü, dikenleriyle, tekrar dirilt onu elohim
bu kök şarabı, çok tatlı, koparmak acı olan
bilmek, gündoğumunda kurumaya mahkum ıssız kökleri
ve gözlerim sonsuz bir uykuya düşmeden önce
içine alacak gecenin karanlık, nazik elleri
Kayıt Tarihi : 9.9.2024 16:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
