gözlerim aka dursun
bakışlarıma nazar mı değdi
demeye bile bir şansım yok
sormam nerde nerelerdesin...
bu üçlük ömür tabu
yaşamaya yaşatmaya
aşk denen şu zıkkımı
sanki sevdanın bedduası...
elden de ne gelir zan
söylemeye aciz misin
madem başıma illet ettin
bari balını da ekleseydin...
öyle karşıdan bakmak yok
zamanın kahrı bir niyaz
mevsimlere öç almak mı düşer
kalmakla hep kış sonbahar...
bırak güneşi kendi başına
yad ellerini oynasa da tan
belki bir öpücük bir tebessüm
olur gönüle bir mekan...
(Berlin,19.08.2015)
Talat ÖzgenKayıt Tarihi : 19.8.2015 18:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Talat Özgen](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/08/19/mevsimlerin-ocu-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!