Mevsimlerin Çığlığı Şiiri - Kerim Keçeli

Mevsimlerin yalnızlığı çalıyor aklımda,
Hayatın imkansız diye çığlık atması,
Üzüntülerin tıpkı mevsimler gibi gelip geçmesi,
Ama acıların hep aynı acıtması korkunç geliyor insana.

Sadece sevmek ister insan, belki sevilmek
Ama üzülmek istemez hiçbir zaman.
Bütün acıları geride bırakmamız söylenir.
Peki ya acı bizi bırakmıyorsa?

İşte o zaman ecel karşımıza iki kişi geliyor.
Ve savaşmaktan çok yorulmuş biri beliriyor.
Tüm bunların olması zorunlu mu?
Tüm bu acıları çekmek zorunda mıyız?