Mevsimlerden Sonbahar Şiiri - Selim Hezer

mevsimlerden sonbahar
aylardan eylül
hasret mevsimidir azizim
yasta bülbül ve gül
titrek bakışlar
titrek sözcükler
değişiyor ayın şavkı
güneşin anlamı başka
bir başka ısıtıyor sararak
küsmüş dalına
sararan yaprak
kuçak açmış bekliyor toprak
zalim esiyor,laf anlamaz zürgar
kopuyor dalıdan yaprak
acemi aşıklar gibi
bir kazaya geliyor ilk öpüş
yarım dudakla gülüyor toprak
kazanan o,şahidim azizim
kazanan toprak

mevsimlerden sonbahar
aylardan eylül
gün doğdu sana şarim
sarıl kalemin ice beline
mecbur olsun sana
esir al sözcükleri
işle sözcükleri
titrek yüreklere
anlamsız bakışlara
anlam olsun kelamın
anlamsızlıklara anlam kat
dil sana mahkum

mevsimlerden sonbahar
aylardan eylül
hasretin en büyüğü senden esiyor sevdiğim
olmuşum dilsiz,
olmuşum... sağır
gönül okyanusunda
alabora gönül kayığım
şaidimdir dağlar,taşlar
gül ve bülbül
isyan etmiyorum artık
aşinadır zülmüne gönül
mevsimlerden sonbahar
aylardan eylül
yorgunum artık
yorgun