Gönül Şiiri - Selim Hezer

Gönül ben arına düştüm düşeli
Ne Azrail bildim ne de eceli
Bir sanayım kul bir sana deli
Neyleyim gönül,neyleyim seni

Sana yanıldım geldim oyuna
Bu canı harab ettim yoluna
Sonra anladım ki her şey boşuna
Neyleyim gönül,neyleyim seni

Kul oldum,kulluk bilmez kullara
Durak oldum,sonu gelmez yollara
Bent oldum,deli,çoşkun...sulara
Neyleyim gönül,neyleyim seni

Seni sordum uçu kanlı hançere
Bu can sana gitti sefere
Uğruna kıydım yüzlerce asker nefere
Neyleyim gönül,neyleyim seni

Ötmez oldu gönlümüzün borusu
Bitmez oldu gidişinin sorgusu
Sonu gelmez ya gelmezse korkusu
Neyleyim gönül,neyleyim seni