Neydi insanı böyle kuru dalda sararmış bir yaprak tanesi eden,neydi ki böylesine düşmeye mahkum koyan.Yokmuydu bir yeşerme ümidi,neye bedel olacaktı ki bu sefer bir mevsimlik açılan çiçek,sonlar yine aynı baharlar geçecek sonbahara mahkum olmayacakmı? Soğuk katran karası geceler gelmeyecekmi yine,yine ayaz yakmayacak mı esmer tenimi? Ay ışığı bile vurmuyor artık yosun tutmuş gözlerime,güneş yanık tenimi acıtıyor.İstemem artık ömrümün en güzel günlerini çalanını,istemem beni bana bırakmayanı,getirmesin onu bana akıp giden vicdansız zaman....
Mevsimlerden sonbahar! ! ! gelse bile artık neye yarar? ? ? ? ?
Bugün seviştim, yürüyüşe katıldım sonra
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Devamını Oku
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta