Mevsimlerden ölüm Şiiri - Serhat Fidan

Mevsimlerden ölüm

Aslında umutlarımızı kırık bir sonbaharın
Gölgesinde intihar etti
Çaresizliğin mevsimini yaşıyormuşçasına
Sevdiklerimiz, değer verdiklerimiz
Ve inandıklarımız bir bir ölüme mahkum oluyor

Her şeyin bittiğini zan ederken
Bıyık altından gülerken kader
İçimizde kanamasız yaralara neden olacağını
Geç fark ettim
Ama iş işten geçmişti bir kere

Nerede olduğumuz belli değil
Hangi mevsimde gönül çarkını yıktık
Hangi zamanda
Yalnızlığın uğursuzluğu hakkına girdik
Zaman ateşler içinde yanarken
Alanımızda biriken acel terleri
Karmaşık bir yaşamın dibine demirliyordum

Bilmem hangi mevsimde gönül çadırım yıkıldı
Hangi karanlık vakitte sonsuzluğa haykırdım
Avuçlarımın içinde hayatım kayarken
Acıları benliğimle beraber gömüyorum