Mevsimler Şahittir Şiiri - Derin Akkurt

Dışarıdan bakıldığında bir muamma...
İstesem de kalamam yanında.
Kurduğumuz hayallerin gerçekleşmesi
atomu parçalamaktan daha zormuş.
Zaman aleyhimize işledi.
Öyle bir yerdeyim ki
artık neye tutunduğumu bile bilmiyorum.
Hangi dönüm noktası hangi milat?
Takvimlere yüz çevirdikçe
umudum biraz daha kırılıyor.
Bahanelerin son kullanma tarihi çoktan geçti.
Onca zaman, dile kolay...
En güzel yıllarımızı heba ettik.
Her seferinde başa döndük.
Bir umut olduğunu bilseydim,
erdem tohumları hazır derdim.
Belki bugün belki yarın güneşe nazır derdim.
Gücüm yeniden tazelenirdi.
Umutsuzluğun dibine vurdum
ve aydınlığa çıkamıyorum.

Bundan sonra beni toprağın koynunda beklet:
Söyle üzerimden geçmesinler!
Denedim...
Sabrettim...
Aksini kim iddia edebilir?
Kaç defa silip yeniden yazdım.
Var mı eksik bir kelime?
Ne bir virgül ne bir nokta…
Kadere küstüm desem yeridir.
Bu nasıl mümkün?
Yine bir yol ayrımındayım.
Elimde sönen fitile bir kıvılcım daha vurup
Bunun da üstesinden geliriz diyorsun.
Doğrudur!
Üstesinden gelinir...
Her atılan taşı bağrıma basmadım mı?
Sindirip kendimi avutmadım mı?
Kimine göre bu son baştan belliydi.
Ha bir eksik ha bir fazla…
Bize sordun mu acelen neydi?

Ne aynı şehir ne aynı kıta...
Uzaklık bir kenara, aramıza yaban nehirler girdi.
Bu uçurum yarım bir dem çekse de kapanmaz!
Muhakkak ki kalan bir şeyler olacak.
Bir koku, belki bir nefes ama en çok
Gülümseyerek yazdığın mektuplarım olsun isterdim.
Yazarım dedin.
Lavanta kokan saatlere rağmen
bir hazan yaprağı bile göndermedin!
Kahverenginin yeşile,
yeşilin hüzün sarısına,
hüzün sarısının da
kar beyazına dönüştüğü mevsimler şahittir;
çok bekledim.