Mevsimin Son Demi Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Mevsimin Son Demi

Mevsimin son demi, sözüm askıda
Kulağım duymuyor, dil bana bakar
Şu ömrün tekrarı yokmuş baskıda
Kemanım susuyor, tel bana bakar.

Geçmişi saymakla anılar bitmez
Bu yaşlı bedenim deveyi gütmez
Dizlerim çekmiyor, ayaklar gitmez
Ben yola bakarım, yol bana bakar

Yaprağım kurudu, suyum çekildi
Gözüm görmez oldu, belim büküldü
Bağıma, bahçeme hazan ekildi
Ayağım tekliyor, kol bana bakar.

Son durak diyorlar, nasıl gelmişim?
Şu yaşlı bedeni nerden bulmuşum?
Hastalık limanı gibi olmuşum,
Aylara küserken yıl bana bakar.

Yüreğim coşsa da tıklanmaz oldu
Bu kara günlerim aklanmaz oldu
Yüzümde çizgiler, saklanmaz oldu
Yollarım dikenli, gül bana bakar.

Dünyayı nasıl da sevdim, alıştım!
Diyardan diyara gezdim dolaştım
Bırakmak için mi onca çalıştım?
Akraba malıma, el bana bakar.

Mustafa Hoşoğlu
26.07.2022