İzmir ağlıyor durmadan…
Oysa bu gözümde yaşı,
ah, o kara
ve en hazin soğuklukta
Ankara’da ben sabaha
vah o yarim siler diye
yaralarımdan süzerek
düşlerime yüklemiştim…
Oysa ne yar duydu beni;
ne de İzmir’de gökyüzü
uydu yüklenmiş kalmama…
Ankara’dan getirdiğim,
bardaktan boşanırca yaş;
evlilik planı bile yapmadan
boşanmış gitmiş gibi yar;
bu yalnızlık hediyemin
hüznünde göz, gökyüzünü
böyle çılgına çevirdi… (18.03.2011)
Kayıt Tarihi : 3.7.2011 21:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Tarih ve yaşanmışlık tamamen gerçektir... Ankara Psikozu sonrası dönüşte...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!