Mevsimi Geçiyor Ömrün

Sus, pustu hava
Geçiyordu mevsimi ömrün
Kitapçı gezdim
Lamba bakındım antikacıda
Bugün...

Bir tablo ilişti gözüme
Üç, beş meyve vardı içinde
Biri nar, bölünmüş ortasından ikiye
Parmağımın ucunu değdirince
Dökülüverdi sanki taneleri
Çoğaldık mı, azaldık mı bilemedim?
Birlikte...

Yürüdüm sonra
Yalnızlığımla kol kola
Unuttum üşümeyi
Lal rengi bir akşamda...

Derken
İki damla yağmur düştü aklıma
Gözlerinin dokunuşunuydu biri
Hissettiğim yanağımda...
Hasretim yüklüydü diğeri
Çoğaldı yağmur çarpanlarımda
Dedim ki kar bunun arkası da...

Hem durağandım hem tenha
Biraz güzden kalmaydım
Biraz kışa durma
Yürüyordum ben hala
İnişli çıkışlı duygularımla...
Bir de baktım çekilmiş el ayak
Mevsim bile değişmiş
Kar yağmış saçlarıma...

Boynu bükük hüzünlerinden geçtim
Usulca geçtim iğne deliğinden
Bembeyaz alemine gecenin
Avuçlarımda yuvarladım bir top karı
İşte bu kadar hayal ve gerçektim...
Kalıcı olan sevgi ve sevinçlerdi
Tattığın ve tattırdığın
Bunu yürekten hissettim...

Mevsimi geçiyor ömrün
Yıldız topluyordum oysa daha dün...

20/11/2004