Mevsim ve Düş Şiiri - Erdal Taşköprü

belki bir of, bir ahtır dilime sığmaz
acılar direncime galip gibi, kaçınılmaz
her yanı ezik, kırık bir beden
her yanı yaradır, gün ışığı saçmaz.

sevdayı sevdimde sevdalandım
bilmeden seni, sensizliği
yokluğunda kaç günü ağlamakla harcadım
şimdi bir güneş ıslak gökyüzümde
gitmiştin, sevilmek umudu tükenmişti
bilseydin kaç telaşla umursardın?

bir gün beni duyarsan,
ağlayan şiirlerimle duyarsın!
sevgime karşılık vermedin diye
belki üzülür, belki ağrılanırsın!
"kaderin bir sillesiydi bu" de
ve ye de git!
yüklenme geçmişine, geleceğine o vakit.

bu göğsüne geçmişin bir yüküdür
kaldıramazsan ömrünün şah damarına yüklenir
avunur, avutulursun belki ama
yitirilmiş bir mevsimin onurlu rengidir.

seni çiçeklerden sandımda kokladım
çocukluğumla büyümüş her baharda
hissiyatıma deymemiş bir kokuydu bakışların
şimdi gecikmiş bir ilkyazın eşiğinde
yeşeremeyen bir dalsam eğer
uzamama yeter mi yağmurların?

bir gün hatırlarsan beni
göğsünü rahatsız eden
zalim bir sevdadan hatırlarsın!
belki bir sevinç, bir iyilik,
bir sessizlik gibi yarım kalırsın!
"senin suskunluğundandı" de
ve küfret de git!
direnişimi, umudumu hatırlama o vakit.

ağlamayı öğren, iğrenç geceleri bil
bir dal gibi pişmanlığın yüküne eğil
mevsimler gelir, geçer sen hiç karışma
geçmiş; durdurabileceğin bir çark hiç değil...

17.08.2004