Mevsim Sonu Şiiri - Nuh Yıldız

Şu çilekeş ömrüm gibi
Oda sessizce çekip gidecek
Şimdi Çınarcıktan ayrılacak
Beni gözyaşlarıma boğacak

Bir daha hangi mevsimde
Kim bilir kavuşmamız olacak
Kalbim, ah zavallı kalbim
Çaresizliğe düşüp kırılacak

Birlikte kokladığımız güller
Kaç kere, kaç kere açıp solacak
Sensiz, sensiz yaşamım
Bir beyhude, bir hiç olacak

Görmek istemem sensiz artık
Birlikte olduğumuz yerleri
Ayrılığın hüznü, ızdırabı yine
Sessizce yüreğime oturacak

Ne olur hiç sona ermese mevsim
Ayrılmasak gözlerimiz dolu, dolu
Dudaklardan çıkmıyor veda sözü
Böyle olmasa, aşkın, sevginin sonu