Mevsim Sonbahar Şiiri - Veli Akca

Sokaklar bomboş
Rüzgarların uğultusu var
Mevsim sonbahar
Kaldırımda yalnız bir kadın
Saçlarını rüzgar tarar
İçinde bir korku
Kaybolan gölgesini arar
Mevsim sonbahar
Üşür elleri
İçini bir titreme sarar
Kurumuş yapraklar ağaçlarda
Gözler bir yeşillik arar
Mevsim sonbahar
Doksanlardan kalma bir plak
Eylül şarkısını çalar
İçli bir kemanın sesinde
Dökülür duygular
Haram olmuş uykular
Mevsim sonbahar
Gönlünde keder
Gözünde yaş
Düşen her yaprakta
Anlamsız bir telaş
Gönül bahçesi
Sarı yapraklarla dolar
Mevsim sonbahar
Denizde medcezirler
Sahile vuran sular
Girdap içinde
Kaybolan duygular
Dünden bugüne uzanan
Yorgun yıllar
Sene iki bin on dokuz
Mevsim sonbahar