Mevsim Sırmış Şiiri - Hasan Tay

Parmaklarımdan bir mektup bıraktım bu sabah sana.
O yalnız masanın üzerinde ruhumun her zerresi.
Terk edilmiş mabetler gibi hüzne sararmış her şey.
Sonuna “âmin” denmemiş bir dua gibiyim.
Sürgündeyim,
Özlemdeyim,
Ve mevsim koca bir sırmış…

Çoban ağıdı tekliğini demliyorum
Göğüs kafesimde.
Özlemlerinden damıtıp
Yaralı bir yetim çocuğa içireceğim
İçinde olmadığım gözlerinden damlayarak
Sürgündeyim,
Özlemdeyim,
Ve mevsim koca bir sırmış…

Üzerine sefil bir sonbahar bulaştırmış korkaklar
Ben-bana, ben kâinata küskünüm belki
Yaprak kokuyorken ıslak nefesin
Dizlerini, dirseklerini ve ruhunu
Seni ve Sızılarını, nefesimle saracağım
Sürgündeyken,
Özlemdeyken,
Ve mevsim koca bir sır iken…