Mevsim Ocak Şiiri - Seyfi Karaca

Kar tuttu yine
Annesi olmayan sokak cocuklari coktan beri ebesiz dedesiz mahlesiz dünyasiz
Anesini dünya hayati boyunca
Dogar dogmaz daha dogumhanelerde terkederek
Cami avlusuna veya umumi tuvaletlere ihtiyac duymayan resmiyette genel
Emzikle alistirildigi aktarimli ertelere elden ele deger düsüren esyalar gibi
Acik ve yoksul yerlerine kar tuttu yine
Sallanip titreyen dallardaki bir görünüp bir kaybolan kuslardan
Rengi calkara üzümü gibi eskice hatiraya donmus buymus yaz yemisleri
Catilarda caddelerde sonsuz bir sessizlik hükmünü
Birbirine girmis rüzgarlar ordan aldigini duvarlar dibine ve öbür dereye
Buldugunu ugruna katip sazini sen cal bari dercesine
Dumani fenadan tüttü mevsim ocak
Karardi bulut giydi yürüdü evler yollar daglar
Tipileyip esiyor bazan sayfasiz yaprak bazan postasiz mektup
Harabide buzbeyaza
Esti uguldadi kar tuttu yine

Ocak / 21