Dört mevsim gibisin dedi arkadaş,
Oysa bütün mevsimler kıştı her zaman.
Yaprak ölüydü...
Ağaç ölüydü...
Göçmen kuşlar çoktan göç etmişti,
Ardına bakmadan.
Yüzümde ki gülümseme yazdan kalma,
Sahte bir fotoğraftı her zaman.
Kartondan çiçekler kokarlar mı acaba?
Göz bebeklerimde ki martılar,
Buğulu camlara çizilenler kadar,
Sahteydi oysa.
Toprak ölüydü...
Ulu çınar kocaman,
Kökler ölüydü...
Aşk denilen şey garip bir muamma,
Sözcükler çok kalabalıktı,
Özler koyu karanlık.
Şiirler her şeyi anlatıyordu oysa...
Şarkılar ölüydü...
Mısralar ölü...
Şair ölüydü.
Bir varmış bir yokmuş diye başlıyor,
Bütün masallar.
Pamuk prensese mi âşık?
Bütün cüceler.
Elmanın zehrinde uyuyan güzel,
Prenses ölüydü...
Cadılar ölü,
Beyaz atında prens ölüydü.
Yokluğunda bütün şehir,
Yoktu her zaman.
Ne zaman vardın ki?
Söyle ne zaman?
Bahar ölüydü...
Kuşlar ölü,
Yokluğun ölüydü...
Bütün mevsimler kıştı her zaman.
Kayıt Tarihi : 14.12.2015 08:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!