Mevsim ? İnsan dökümü Şiiri - Selda Erşahin

Mevsim..? İnsan Dökümü

Şu hayatın orta yerinde
Kalmadı ne aile, ne dost, ne de kardeş
Aklımızda binbir şüphe
Yılanlarla olmuşuz eş
Yalnız, yapayalnız kalmış insanoğlu
Kimlerimizin kırılmış kolu, kanadı
Acımaz kendi haline
Nasıl düzelir bu düzen,
Nasıl yerine gelir diye sormaz kendine
Eski güven, dostluk, arkadaşlık, sevgi,
sadakat
Puff oldu gitti gözümüzün önünde
Ve şimdilerde yaşıyoruz
Adına yaşamak denirse eğer
Mevsim her daim sonbahar şimdi
Dökülüyor insanlık birer birer