Mevsim Efkar Şiiri - Ersan Demir

Demlenmiş oturuyorum hayalin yanı başımda.
İnci beyazı gülüşlerinle, özlem dolu bakışlarınla.
Bir türkü burukluğu gamzelerinde eskiden kalma.
Her kadehin dibinde yüzün, her yudum alışım zehir.

Su gibi akıp giden saatleri izleyen çaresiz gözlerim.
Özlem bahçesinden bir demet uzatıyorum gıyabına.
Yüreğimde bin umutla yeşerttiğim hayal çiçeklerimden.
Avuçlarımda bahar kokusu şimdi, dilimde sevda türksü.

Nasıl geçti bilmiyorum vebali ömürden gecen zamanın.
Pencerem sen koktuğunda, şimdi mevsime bahar diyorum.
Rüzgar okşadığında saçlarımı nefesin değdiğinde tenime.
Yokluğunu iliklerimde hissetiğimde, mevsim hüzün diyorum.

Kıyılarında özgürce konan kuşlar, sıcak bir nehir yatağında
Serin bir suyun akışında sukun, acılara hapsolmuş bir gönül.
Papatyalar yine fal bakmakta yüreğime, sevmediğini bile bile.
Alıp götüsün beni mevsimler zaman mekan olmasın bende.

10/04/2006