Mevsim Baharı Vurdu

MEVSİM BAHARI VURDU

Yeniden ısınıyor toprağın soğuk yüzü,
Takvim döndü cemreye, mevsim baharı vurdu;
Asırlardır bitmeyen yeniden doğuş bugün,
Yüzü ısındı günün, iklim baharı vurdu.

Zirvelerin koynunda uyandı bir kardelen,
Bu ıssız yamaçlarda yoktu gönlünü çelen,
Boynu bükük bekledi ne giden var ne gelen,
Uzandı topraklara, takvim baharı vurdu.

Bulutların gözyaşı umut oldu toprağa,
Can verdi tohumlara, fidandaki yaprağa,
Sümbül dağa gülerken leylak renk verdi bağa,
Çiçek çiçek erik, nar, badem baharı vurdu.

Giyindi gelinliği göz göz açan ağaçlar,
Yeşildi yanakları, lüle lüleydi saçlar,
Bu düğün başka düğün pırlanta mıydı taçlar?
Yağmur konfetisinde her dem baharı vurdu.

Uyandı uykusundan üç mevsimin mahmuru,
Çiğ düştü şafaklara, rûha rahmet yağmuru,
Islanan yüreklerin bestesinde mâhuru,
Duymasını bilene, âlem baharı vurdu.

Gözleri sevdâsına bakıp bakıp dolanlar,
Özlediği dünlere hasret kalıp solanlar,
Kavuştu sevdiğine gönlü kışta olanlar,
Mevsim dönencesinde adem baharı vurdu.