Mevsim Araliginda Şiiri - Seyfi Karaca

Carsidan bakkala insan kalabaliklarinin garaji olmus
Tiz perde kumasindan
Bas gitar gaminda viyolensel keman
Evlerin boyu yükseldikce izleyen kameralarda ufalip kücülen
El arabasinin üstünde eski halleri getirmeye sanki
Soguk kis günlerinde kahve sobalari yahut kütüphane salonlari arayan
Kokusuz renksiz tedirgin sallanislarla
Suyu akmayan duvari ve sokagi bozulmus cesmelerden gecerek
Ezilmis bir izmaritte can cekisen atesten buglanip
Hic bir masraftan kacmayarak isten kurumdan kirlenmis
Kara bulutlar sardiginda elips dairesini, dikdörtgenin ücgenini
Dünyadan kopup giden ciglik yankilari gibi mangalda közlenen
Servis araclariyla ve garsonlar araciligiyla ancak
Tek nefeslik hüp kadar yagmur camur kar
Yagip yere inmeye carsindan bakkala
Bakkaldan buz gibi uzak
Kizgin köpüren donuk duruslari birbirine keskin
Karsilastikca bilenmis laflari birbiriyle carpisan dünya mahallesinde
Nufus kagidini askiya almis sokaklari olmayan evlere
Beyazligi eskidikce deterjanlayan katki maddelerinin
Mevsim araliginda tezgah kurup kaldiriyor
Soguk boyasinda hersey kar topu kadar bile degil, herkes..
Herkesle beraber,
Kara kis günlerine benzesin diye

Aralik / 22