Mevlâna Şiiri - Mehmet Cıngır

Mâsivallahı gidermiş,Hakk’a nâzır olmuş
Saray-ı sırda mihmandır Mevlâna’nın özü
Ateş-i aşk ile mest-i vâlihle kaybolmuş
Allah’ın dışında hiçbir şeyi görmez gözü

Mevlâna bir deniz,bu denizin suyu sevgi
Bu denize giren sevgi suyuyla yıkanır
Arınır kirlerinden beyaza döner rengi
Yıkanmayanların aşk damarları tıkanır.

Dergâhına her giren bir tıfl-ı debistândır
Çıkan edep elbisesi giymiş aşk sarhoşu
Ki,bir âlim-i cihan ve bir leb-i handândır
Ağızlarda tehlil nağmesi, kalplerde huşu.

Yansıyınca birgünTebriz’den dergâha bir nur
Ruhuna cila oldu bu nurun ışıkları
Aşk odu düşürdü ruhuna bu nurdan yağmur
Semâ semâ arşa yükseldi Hakk aşıkları.

İçinde nigar,tennuredir giydiğin etek
Söyle Mevlâna neydi Şems’teki büyülü sır?
Cahil giren âlim çıkar,şeytan giren melek
Sönmez kapındaki güneş geçse de bin asır.

Sana bakar kıyamete kadar dîde-i encüm
Aşk odunda yanıp,çıktın cezbe makamına
Arınır vicdanlar kirinden vurunca kudüm
Açıldı kilidin kavuştuk söz adamına.

Ey sevgi, aşk ve söz mülkünün padişâhı pîr
Hiç güneş zifir-i karanlıklardan korkar mı?
Parlak bir şemstir söylediğin her söz her şiir
Gönlün güneş olmasa gönül sana akar mı?

Esti Konya’dan gül kokulu çok tatlı bir yel
Gül koktu Rumeli,Anadolu,ve dedin ki:
kafir, mecusî putperest olsan da yine gel
Ve ol sen de çizgi çizgi tatlı bir musikî.

Kur’ân’ı kâli hale tebdil edip okudun
İşte budur Hakk’ın esrarı hakiki ilim
Renk renk,desen desen halı kilim dokudun
Sensin kalb-i mü’min-i arş-ı Rahmân ve âlim

Sen sema sema kendi ekseninde dönersin
Ay ve yıldızlar da senin etrafında döner
Sen bir güneşsin kıyamete kadar yanarsın
ışık vermezsen bu cisimler’ fıs’ diye söner.

Câmi-i ahkâm-ı Kur’ân olan bir âşığın
C ân-ı canâna kavuşmasıdır şeb-i ârus
Kavuşma gecesinde âşık ile mâşuğun
Feryat etme sakın ey insan biraz gül ve sus!

Rahmet-i Rahmân’a uçalı mürşid-i sultân
Terk-i diyar eyledi aşk, hoşgörü ve sevgi
O cism-i safi ve ehl-i şer-ü ehl-i imân
Hikmet,bilgelik ve âdetullahta yok dengi.

Hakk’ı gördün âlem-i cihânın esrarında
Sen öğrettin bunu cümle zerrât-ı cihâna
Câmi-i ahkâm-ı Kur’ân’sın kevn asarında
Kevne numâyansın sen ey hazreti Mevlâna!

Mehmet CINGIR