Mevla'nın Gör Dediği?

Niye vermiş iki göz, kadir Mevla’m de ser’e?
Elbette ki haramı, rasat için değildir.
Bakıp görsün diyeyse, arz dolusu esere;
Söyle lütfen bu ne gaf ve ne tuhaf meyildir?

Niye gayet kıymetli, bir saatlik tefekkür?
Çünkü akıl onunla, varır ancak Sani’ye.
Şu fiille mümkünken, yüce Rabbi tezekkür;
Ne yazık ki ekserler, yapmaz şunu saniye.

Baksa bile görmez ki, basiretten mahrum zat
Görmek için nur gerek, elbet her bir nazar’a.
Dedim alıp Kur’an’dan, onu nefsim sen bizzat;
Üşenmeden takdim et, cümle gafil enzar’a!

İmkân yoksa gezmeye, nazar eyle kendine!
Onca hassas cihazat, neyden oldu bir düşün!
Yoksa şayet haberin, sor bir zahmet de dine;
Der-hatır et Halik’ı, sona ersin düşüşün!

Onlar duygu hasseyi, kimdir koyan gövdeye?
Sevgi, nefret, merhamet, niçin daim iç içe?
Denmiyor mu kitapta, tüm bunları gör diye?
Sen bunlardan gafilsen, döndün demek bir hiçe.

Tadat ile bitmezken, uhdendeki emanet;
Neden hala vereni, etmiyorsun hiç merak?
Vicdan derken aklına, yeter artık iman et;
Niye akl-ı selimde, yapmıyorsun bir durak?

İki gözle bakarken, ama gibi davranma!
Koy idraki başa da, ihsanları gör biraz!
Basiretten mahrumsan, hiç boşuna kıvranma!
Nerde onun adresi, bilenlere sor biraz!

Abdullah Toroslu
13.02.2014-İzmir