Mevla'm Buldurdu Seni Bana

Umutsuzluğum beni içine alıp sensiz öldürmese
Sensiz umutsuz kalmazdım hasretin olmazsa
Ne seni ne umutlarımı buldum ne vardım gülüşüne
Feleğin çemberi elimi kolumu bağlamazsa
Arar bulurdum seni feleğin sillesi olmazsa

Cemalinle buluşmak isterdim cennetimde
O gül kokunu teneffüs etmek isterdim nefesimde
Gönlümün saray kapılarını açardım her gelişinde
Feleğin çemberi elimi kolumu bağlamazsa
Arar bulurdum seni feleğin sillesi olmazsa

Felek dediğim şans talih baht kapısıdır
Bahtımda varsa ayrılık bu alın yazısıdır
Seni bana vermeyen Mevla’nın yazısıdır
Feleğin çemberi elimi kolumu bağlamazsa
Arar bulurdum seni feleğin sillesi olmazsa

Mevla’dan geleni gerek kulun anlamasıdır
Buna rıza göstererek şükürle olmasıdır
Sabırla gezerek hakkına razı olmasıdır
Feleğin çemberi elimi kolumu bağlamazsa
Arar bulurdum seni feleğin sillesi olmazsa

Hüznümün otağında hakka yalvardım
Mevla’m sen vermedin ben ağlamadım
Verirsen eğer şükrümü sana adadım
Vermesen de gönlümü sana bağladım
Feleğin çemberi elimi kolumu bağlamazsa
Arar bulurdum seni feleğin sillesi olmazsa

Rüyasını gördüğümden beri gönlüm yorgun
Hakkıma rıza gösterdim gönlüm durgun
Dedim ey gönlüm nedir bunca sorgun
Mevla böyle yazmış sanki yemişsin vurgun
Feleğin çemberi elimi kolumu bağlamazsa
Arar bulurdum seni feleğin sillesi olmazsa

Dün gece sokakta yürürken önümde bir karartı
Sanki Mevla seni diyar ülkeden aldı önüme bıraktı
Gözlerin yaşlıydı yorgundun bitap üstün ıslaktı
Gönlüm fırladı sevinçten yerinde alemi dolaştı
Feleğin çemberi elimi kolumu artık bağlamaz
Mevla’m buldurdu seni bana gönlüm ağlamaz

Aşık Gülveren’im Mevla’mdı seni gönlüme yazan
Anladım Mevla’mdı beni Rahmetiyle saran
Seni alıp yolunu Mevla’mdı bana çıkaran
Şimdi kollarımdasın sen gülen gözleriyle bakan
Sana gülüşünle bana veren hakkın nuruyla dolan
Feleğin çemberi elimi kolumu artık bağlamaz
Mevla’m buldurdu seni bana gönlüm ağlamaz

Mehmet Aluç / Aşık Gülveren