Metropol Ölümleri Şiiri - Ahmet Avcı

Aşka üç el ateş edilince
Sayfa aralarına kıvrılan
Gülkurusu hatıralar,
Eş sesli ölümleri konuşur.
Yoğrulan topraklar,
Ve birden bire düşünceler,
Serseri rüzgârlarla birlikte
Etlerimize, kanlarımıza karışır,
Bir gece yarısı sokaklarında.
Karıştıkça duygularımız
Gökyüzünün ardındaki satırlara,
Şehrin en azaplı
En dehşetli görüntüsünü
İşte o zaman oluştururdu,
Yüreklerdeki güz sancısı.
(— Haydi, şimdi uyuma vakti…)
Bir el gece ışıklarını söndürür.
Karışır bir gece yarısı seslerimiz,
En alt vokal cinayet seslerine.
Ve bizler metropol ölümlerini
İnce belli bir bardakta yudumlarız,
Aşklar depremle sarsılınca.

Devlet kapısında
Aşka ve kavgaya karışan
İnce uçlu sivrilmiş düşler,
Bir heyecanla yalanları ve gerçekleri
Durmadan
Ve de hiç yorulmadan kırbaçlıyordu.
Bu akıl ve fikirle
Ben miyim yoksa?
Onbir yıldır, onbir yaşında olan.
-Tramvaylar-zurnaya zırt-Erken ölümlere K.D.V-
Beynimde birtakım hayvanlar türüyor,
Algler, protistler, mantarlar vücut buluyor
Duvardaki resimde, gömleğimin yakasında.
Ve ben her defasında
Sahte sevgilere kanıyorum.

Aşkın formülü;
Ne
Ne de ’dir
Birtakım insanlar
Aşkın formülünü buldu ama
Ömürleri yetmedi.
Can ve canan uğruna
Bir rahmet ki,
Çoğalıyor yerlerden göklere kadar.
Hiç durmadan, hiç tükenmeden,
Coşuyor feyiz pınarları.
Ve yeniden hortluyor,
Ölümcül salgın sadakatsizlik…
Şimdiki aşklar yalanlara gebe,
Bakışlar fabrika gramofonu.
Ne olur ey sevgili!
Gönlüme bir kıvılcım düşürme.
Ve sen şimdi toy sevginle
Aşka yelken açmamı istiyorsun.
Kim bilir, yüreğine geceleyin
Ayaz basar belki yine.
Seni kıyasıya sevmelerim
Kaldı bir başka bahara, bir başka dünyaya.
Ve sizler,
Taze sevdalarım, deli çağlarım
Gençlik aşklarım, çıkmaz bir sokakta
Biliyorum bir gün karşılaşacağım sizinle.
Ve işte o zaman durmayın,
Ve de hiç çekinmeyin,
Yakın beni şavkınızla
Atın beni amansız metropol ölümlerine.

(KÜNYE DERGİSİ/2.SAYI/MAYIS 2014)