Metin Üstüner Şiirleri - Şair Metin Üstüner

Dışarıda buz gibi bir soğuk var,
Ellerim,
Ayaklarım,
Adını anan dudaklarım,
Gözlerini arayan gözlerim üşüdü,
Ama ruhum...

Ah o gözlerin ah...
Yokmu o gözlerin,
Kömür karası,
Gece mavisi,
Dolunay ışıltısı,
O badem gözlerin...

Seni unutmak için and içmiştim,
Birden gözlerin geldi aklıma.
Vazgeçtim...
Bak bu gün yine yağmur yağıyor,
Her yağan yağmurda,
Gözlerin gelir aklıma.

Beni karanlık gecelerde sensiz bırakma ne olur,
Hüzünlü akşamlarımda missafirim ol,
Çağrıma kulak verip biraz ümit ver,
Bekleyeceğim seni, gelip sorana kadar.

Ama sana gitme desemde gideceksin,

Bünyemde virüslü gezen kanmısın,
Üç günlük dünyamı kahredenmisin,
Yıllar önce tanıdığım senmisin,
Endamın değişmiş, nazın değişmiş.

Lüle saçlarında anber kokuşlum,

Bir uzun yol var önümde,
Gittikce bitmeyen,
Bir aşk var içimde,
Yaşadıkça büyüyen,
Bir sen varsın aklımda,
Ömür boyu çıkmayan,

Ağlamak acılara çare değil arkadaş,
Eğer çare olsaydı ağarmazdı bu saçlar,
Umutsuz yarınlara kapıldık gidiyoruz,
Şimdi o anılarla kahrolup bitiyoruz.

Dönüşü yok bence bu yolun bendine girdik,

Bırakıp gittin beni,
Dönmem artık diyerek,
Hayatı zehir ettim,
Sevilmeden severek.
Oysa yalanmış sevgin,
Boşmuş verdiğin sözler,

Önce kuşlar gitti, ardından da sen,
Sonra ruhum çıktı, ardından beden,
Seven mutlu olmuyor bilmem ki neden,
Önce kuşlar gitti, ardından da sen...

İsyan ettim aşka bilmem ki neden,

Nasılda sevmiştim gençlik çağımda,
İlk baharında hayatın
Ölesiye sevdiğim gönül verdiğim
Biricik sevgilimi vermedier.

Bırak bunu dünya sana dediler