Metin Toprak Şiirleri - Şair Metin Toprak

Güvenç
Bir ucunda suistimal
Ötekinde suiniyet ağırlığı bağlanmış
İnce bir pamuk ipliğidir
Ha koptu, ha kopacak

Sen açıver yeter ki
Gonca gülüm

Kabulünse bülbüllüğüm
Her şeraitte ötmez isem
Yuh olsun.

_____________________Komşusu Açken Tok Yatan Bizden Değildir___
_______________________________________Hz.Muhammed (s.a.v) ______



Yüz hanelik bir köy olsa

Dolu dolu şeyler vardı yüreklerimizde
Bir bir yitirdik çaresiz
Bir acıma
Bir burukluk
Bir hüzün kaldı tek gözlerimizde
Çare yok bekliyeceğiz.

Vay




doğmuşuz

aç kalan tilki
bir kümese dadanır
kurnazdır üstelik
reisi tanır
seslenir nazik,ince.

beni,yağmurdan sonra gör sen
nasıl,filizlenip çıktığımı topraktan
nice çoşkulu imgelerle büyüdüğümü
ve ne beklediğimi hayattan?

ah! bir bilebilsen.

Dokunuverdi ansızın ellerime
Olgunlaşmadan dalından koparılmış
Doymadan suya, toprağa
Ermeden olgun çağa.
Bir gelincik çiçeği

sabaha karşı yanar yüreğim
alacasında karanlığın
uykusuz geçen gecenin ağırlığında
yitirilmiş sevgilerin acısı çöker içime
dönerim,dönerim uyuyamam
rüyamda yer eder o an.

az,biraz yaklaş
uzakta oluşun
ürkütür beni
sevgililer
ele avuca sığmayan neşem
çocukluğumda kaldı.