Metin Toprak Şiirleri - Şair Metin Toprak

Kapandı kapılar yüzüme
Kapkara perdeler örtüldü
Kapandı bir bir aydınlık yerler
Mil çekildi gözüme
Şimdi
Karanlık odadayım

Hoppa gönül hovardası
Şakırdar durur
Zemheri kış ayında
İflah olmaz hırsı ile
Haylaz düşünceler eker
Endişesiz

Acım büyümekte, sevincim var-yok
Varoluştan bu yana, beşer bir yay-ok
Hemayar değilsek de, az hemdert olalım
Hezeyan sınırında, hırlaşmakta aç-tok

Sorsan
Bir gün
Ehli mümin geçinen
Yobazlara

Nedir insaf?

Verse de, istemem artık hiç nimetini
Zamandaş olmadı, çektim hep mihnetini
Ne ses, ne söz ettim, necip bir kul adına
Bilmukabele
Kendimden yoksun bırakacağım, cennetini

değişiyorsa
her saat başı
rengi bulutların
aldanıp da güneşe
__kendini serme.

Arı gibidir insan

Bal yapsa da ağzıyla arı
İğnesi var kuyruğunda
Sokar
Kızdırıldığında

Bilmezdim değiştiğini
Hep karanlıktı önceleri
Sonra ben mi büyüdüm?
Sen mi değiştirdin,bilmem.
An geldi
Grileşti karanlık

ey!
yıldızlar kadar uzak
baht-ı nur’um
son bir kez
varlığını hissettir bana
okşansın gururum.

Gişe Önünde




Buluştuk nice sonra