Metin Çülban Şiirleri - Şair Metin Çülban

Mor sümbüller papatyalar rüzgarın esintisinde
Eğerken başını Çalı kuşları ve minik serçelerin çivil civil sesleri
arasında seni yaşamak vardı
Yemyeşil çimenler konuşurken kendi aralarında
sana olan aşkımı
Mas mavi gökyüzü gülümser oldu

Ben suladım ruhumu aşkın ile
Yoğurdum kalbimi sevğinle
Bir bahar sercesi misali

Kondum gönül kapına
Penceresiz evin duvarına

Dost geçti köprüyü unuttu kardeşliği
Ne garip dost bildikleri,min arkadaşlığı
Kalplerde olmayınca gönül sevgisi
Yürü yolcu koşma boş yolda

Gece gündüzü giyerken üstüne
Limanda titrek şarkılar çalıyordu
Uykulu gözlerle emanet bıraktım kalbimi sana
Kafam dumanlı halimden anlamazmısın
Sebep aranmaz gönül dergahında
Bu demde demledim yüreğimi sana

Gelsene nerdeyesen
Adını adını yazsana dudaklarıma
Birazcık sevdanı biraz da nazını bulasana ruhuma
Sonra gözlerinin rengini katsana ella gözlerime
Gün olur ki sana gelen yolların kavşağında

Sen okyanusta bir gemi
Ben ise kıyıda bir liman
Martılara yuva olmuş yüreğim
Çaresizce dalgaların uğultusu ile beklerim
Gül yüzlü deniz mavisi gözlerini

Ölmek güzel olsa gerek
Dost dediklerin seni ölümsüzleştirir
Çünkü yaşayan ölü olmaktansa Ölüyken yasatılmak daha ihtişamli ve görkemlidir

Şair Metin Çülban

Gölgem eğer ağır geldiyse özür dilerim
Beni bende yürekten yakan aynı söz sevgili
Oysa İstikametim senin yolunda kalmak idi
Ama bilemezdim ki aynı ateş ayrı köz
Hikayemiz de bir yanan bir ölen bendim.
24/11/2022 Şair Metin Çülban

Sen bende rüyamı,sın gönlümün çiçeği.
Uykulari,ma gelip gelip gidiyorsun .
Hiç bir şey demeden.
Ben hiç sabah olsun istemiyorum.
Hep gece olsun.
Sen rüyalarımda kal.

Ilık olan sıcak olan her şey sende
Saçların başka dudakların başka dünyadan
Rüyalar bile bile geceyı bekler
Öyle uzaktan seviyorum
Yüreyine dokunmadan
Ellerimden bir tut yoksa düşecem