Sırtındaki kıl heybede
yalnızlık somun ekmek
bozlağı ve kedisiyle
hep kendine indi Metin
bir şiiri eğirerek
içim yandı dondur beni
tarazlanmış bir ömürdü
suskun kırılgan ve ürkek
hiç kimse-ydi hiç-i gördü
yangınlardan geçti Metin
bir acıyla sevişerek
dışım yandı söndür beni
Ahmet Necdet SözerKayıt Tarihi : 9.5.2015 16:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!