Metforlar Kubbesi Şiiri - Ergül Arslan

Kaç zamandır kor yangınlar
Gelip gitmekte benden bedene
kor kör düşünceler
uzak uzak kemiklerinde sızı hoyrat
Atmosferimde değişen dönüşen
günler geceler
Pembeden turuncuya bir aşktır akıp giden parmaklarımda

Kaç zamandır kör düşünceler ruhumda
Dolanıp duruyor
Benden bedene
Etimde tarifsiz sancılar
karıncalanma
böceklenme
sivri sivri
Üstelik acı kahkaha hep acı
2

Hisler yoğun yoğun
Kıvamında barut ve suyun
Elektriklenme iç organlarımdan
öbür organlara
Bir enerji tayfı açar beynimde
bastırıp durdursam seni seni
Hisler gelip giden elektrik akımları
içimden iç içimden
Ansızın indirsem şar telimi
karanlığa boğsam kendimi
Trafolarımda yorgun dinamolar
uçlarında şenlik bahçeler
uçlarında baharlar bostanlar
Hisler uçlarında yaşamın meyveleri
ve düş düş düşler düşlemler
kurgular kurgulanmalar
3

Kaç vakittir bir yol engebeli ve tuzaklarla dolu
Göçmek ve konmak üzere inşa edilmiş saraylar
bir dürtüden başka birine
Yoldur tuzaklar pusular
Kanatlanır ruhum
dalga dalga kabararak
Göçmek ve konmak üzre
bir benden
başka bir benliğe
kan nehirleri kurak gövdemde
hep zift zift
sonu yeniden iç denizlerimde yeşeren hayat
dönüşsem değişsem başkalaşsam
Ben ben kavuşur yine merkezine
yuvasına vücut denen kuleye