Gün Doğumunda Aşk Şiiri - Ergül Arslan

Birden gün açtı karşımda
Uzakta yerle göğün uladığı noktada
Tan yerinde
Kızılda pembe hal hallar
Pembede sarı tayflar
Hulya hulya mavi mor arklar
Beyaz da yeşil seviş genler
Bereketli ovalar bağlar
Mısır üzüm buğday tarlaları
Meyveli meyvesiz ağaçlar
Sarsıldı esnedi uyandı
Uyandı tüm nebatat
Uyandı tüm dünya
Öylesine saf
Öylesine nahif
Mucizevi bir büyü ki
Cenneti görüp dönmeye kıyas

ıı

Birden gün doğdu karşımda
Yeniden yeniden
Yücelere ererek
Süslenerek sevgilisi geceye
Perde perde
Soyundu karanlık elbiselerinden
Perde perde
Açtı saçtı
Tüm ihtişamını
Canlandı tüm bitki
Börttü böcek
Yeniden başladı hayat kovalamaca sı
Yaşamak denen kahırlı bilmece

Ben mi
Aynı günün gecesinde
Düğünündeydim en ala zebaninin
Cellatlar
haydutlar
zebaniler
eğlendik
şenlendik
uzay ile
gök ile
dağ ile
ova ile
cin ile şeytan ile
ruhum ayrıldı bedenimden
dolaştı gezegen gezegen
yıldız yıldız sekti
gökte
en ulu gökte
gövdem zebanilerle halaydan halaya
cellatlarla danstan dansa
ellerim haydutlarla ölümden ölüme
aktı
sonra duman bulutları kapladı beynimi
kayboldum kendi bedenimde

ııı

Gece süt beyaz mavisi ve altın şavkıyla
ev sahibiydi en bilge haliyle
Bu en ala zebani düğününe
Eğlendik marş marş
Eğlendik pus duman
Küs ürkü
Sonra dikenler
Sarmaladı çepeçevre
Dört bir yanı
Ovayı bozkırı
Sol yanda kavaklar komutan kesildi heybetli
Sağ taraftan ateş bombaları aktı
Düğüne tank top ile
Ve
Son buldu gece
Anlattığım güne dönüşerek
Ben soyundum zebani postumdan
Doğdum insan ile
Gün ile
Bolluk bereket dolu
Ovalar bağlar ile
Doğdum
Alevli vücudundan güneşin
Giyindim ozan kispetimi
Ve verdim nefesimi rüzgara
Verdim ruhumu
Dolaşsın diye sizlerin algısında

ıv
Gün doğdu karşımda
Doğdu usul usul yücelere ererek
Işıklar saçtı
Çelik tunç ışıklar
Renk verdi aşk verdi
Hayat verdi
Varlığa
Var olana
Fenne coğrafyaya
Ben benden uzak
Benden yakın ozan postunda
Her yanım sipsivri dikenler
Uçlarında ürkü çiçekleri
Sonra
İçtim şiirin kehribar şarabını
İçtim şiirin giz dolu sihrini
Düştüm aşka