Mete Yıldız Şiirleri - Şair Mete Yıldız

Aslanköyün yüce toros dağında
Başpınar yanında yeşil bağında
Onyedi yaşında sevda çağında
Narın ince belli kıza vuruldum.

Okula gidiyor çanta kolunda

KIRKIMIN BAHARI


Dost,ahbaplar bazen sorar yaşımı
Bilmek ister eşim, arkadaşımı
Sorular çoğalır yorar başımı

Bu ara başında dolaşır hüzün
Morali bozulmuş can iki gözüm
Sinir harab olmuş dalaşır sözüm
Uykusuz gözlerin kan iki gözüm.

Eller çeker gider keyfine bakar

ORMANSIZ YURT

Yurdu peşkeş çekmek isteyenler var
Yurdu seven lazım satan değildir
Yangını çıkartıp izleyenler var
Ormansız yurt bize vatan değildir.

Her şeyini çaldım, soydum desende
Burada noktayı koydum desende
Yeter artık aşka doydum desende
Sen beni aklından çıkaramazsın

Sorardın aklına gelen her şeyi

ŞİİR ZAMANI

Tartmadan kimseye demem sözümü
Çok çektim Allah’ım güldür yüzümü
Güzellikler gören gönül gözümü
Acıyla tatlının tuhaf harmanı

NE İSTER Kİ FELEK BENDEN

Ağustosta kar mı verdi,
Ne ister ki felek benden,
Kıymet bilen yar mı verdi,
Ne ister ki felek benden,

MEYER


Akıl baştan gitti gülümsemekle,
Ne sevdalar güttüm nice emekle,
Gel etme sevdiğim gözümün feri,

Kadere kahrettim neden gülmüyor?

Çektiğim acıyı kimse bilmiyor,
Boşa koydum dolmaz,dolu almıyor,

Beni karşıladı gonca gül ile.

HURİ

Kendimi buldum ben onu görünce
Unuttum her şeyi,adım sanımda
Yeniden doğdum aşk ağı örünce
Şimdi yalnız o var gönül hanımda.