Mete Tuğluk Şiirleri - Şair Mete Tuğluk

bahara gülümseyen başaklar gibi
uçan kuşların titreşen tüyleri
gökkuşağında oynaşan gün ışığı saçlarına
saçlarına
aşık oldum ben

gökgölü'ne bakmıştık
yağmurlu bir günde
hüzünlerimizi emip çoğalan
hüzünlerimiz hüzzamdandı
hüzzam makamından

sıcaktan kıvrılan otlardır
yakan güneş
ışık sarar yüreği
yürek soğuk
soğuk acı

1
kırılan gölgelerdir
yiten aynalarda
izlerken biz
özgür ve mutlu
ve kapılar açıkken

bir şeyi sevmek
bir şey olmaktır
bir çiçekle çiçek
bir taşla taş gibi

bütünleşmektir

grafikseldir aşk yükselip alçalan
ve bu kırık çizgilerdir
gözyaşları
kahkahalardır
ölümü somurtan

başım dönüyor dostum
beynim bir çingenenin cinselliğine yapışmış
kemanın sesi içimi tırmalıyor
kulaklarımı kapatamıyorum
ellerim yaşama sarılmış sımsıkı
bırakamıyorum...

dudaklar bir ahtapot
dil bin ceylan
dağlar dağlar atlar
dokunmaya gör memeler
eller ellibin kırbaç
yürekler sızlar...

girme dostlukların sözcükler üzre yapılandığı yere
ikircikli ilişkilerin kanıksandığı ortama girme
çıkarların putlaştırılıp tapıldığı tapınaklardan uzak dur
bakma aynalara ki orada yargılar gerçekleri bulandırmışsa
geri çekil yüreğim
geri çekil sessizce

uzatıyorum avucumda bir gökkuşağı kelebek
sevecen gözlerle yüzüne takarak gülüşü sen
haykırıyorsun
nefis
nefis
ve nefisliği öpüyorum ben