Alacaklıysam ben de bu fani dünyadan,
Vakti gelince alıp giderim hakkımı o zaman.
Bitsem de bugün, çökerken bu akşam,
Elbet alırım alacağımı senden, hayat.
Kalmış şarjörümde bir tek umudum,
Daralıyorum… Ruhum çok daralıyorum.
Gözden mi düşüyorum, gönülden mi?
Maskeler mi düşüyor, yüzler mi yalan?
Savrulup gidiyorum… Sonbaharda yaprak misali.
Sakınıyorum kendimden herkesi.
Namerdi getirdiler karşımıza, dediler adam.
Olur mu bu acizlerden adam?
Türk unutmaz, affetmez; bunları anca yapar figüran.
Şehitlerimizin kanı yerde kalmaz, unutmaz Yaradan.
Almışlar soysuzu, süslemişler, giydirmişler;
Karanlık, yapayalnız bir gecede dökülür heceler.
Neden suskunum ben? Konuşsun geceler.
Dertli insan konuşur mu ki?
Konuşturmaz aklında dönen türlü düşünceler.
Ben kul muyum, köle mi?
Susuz kaldım, dört bir yanım nehir iken;
Aç kaldım, dört bir yanım ekmek iken.
Yarsız kaldım, yârim az ötede iken…
Ah yârim, gel artık baş ucuma.
Yâre yolsuz kaldım, geçemiyorum;
Soluksuz kalıyorum bugünlerde;
Yaşam ne kadar güçse, ben de o kadar güçsüzüm sanki.
Soluk soluğa bir merdivendeyim gibi…
Ne çıkabiliyorum, ne de inebiliyorum bugünlerde.
Eskiden çaresizlik sadece bir kelimeydi bende;
Yorgun muyum, mağlup mu?
Çok şey kaybettim şu sıralar.
Bedenim çökmüş, ruhum ayrı ızdırap;
Gücüm yok… Elimde yine sigaram.
Çekiyorum içime; her nefeste yine sarar anılar.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!