İsimsiz Şiir
Umut devşiremezsin, umutsuzluk bağında
Artık durmasın öyle ellerin şakağında
Cemâlinin nurundan yırtılır karanlıklar!
Yeni güneşler doğar ufkunun şafağında...
Karanlığın Işığı
Ne zaman ufka takılsa gözlerim,
Kara bulutlar çöker üstüme
Eser fırtına/bora, ruhumda
Öyle bir sarsar ki derinden!
Kırgınım Sana Gönül!
İsyanım sanadır, değil kadere
Üzgünüm, kırgınım sana ey! Gönül!
Erişilmez değer idin gözümde
Sonunda sen de mi? Aldandın gönül!
Kendimi rüzgarlara bırakmak istiyorum!
Dağılıp paramparça savrulmak istiyorum.
Kapkara semalarda bulutlara karışıp;
Yağmur olup özümle buluşmak istiyorum…
Yalvarırım ne olur, durdurmasınlar beni,
Deprem..!
(Öyle Pervasız Ki, Deprem..!)
Şiir diye bakmayın, bu bir şiir değildir!
On Yedi Ağustos'un acı hikâyesidir...
Maksat, bu felâkete dikkat çekilmesidir...
Neden?
Bana olan sevgin, yoksa bitti mi?
Neden hislerime hitap etmiyor?
Gönül bahçemdeki güller soldu mu?
Neden kokuları sana gelmiyor? ..
Neden Çıktın Karşıma?
Mademki beni böyle bırakıp gidecektin,
Ey! Zalim! Mademki sen, ellerin olacaktın,
Tertemiz aşkımı sen, öksüz bırakacaktın!
Söyle Allah aşkına, neden çıktın karşıma?
Mehtabı Afitab'a Ram Edebilmek İçin
Hiç muhasebe edip, düşündün mü ne için?
Söyle Can
Ne söylersen söyle, susma yeter ki
Ağır konuş, suçla beni!
En acı sözlerin lütuftur bana...
Senin İçin
Dilimden dökülen bu kelimeler;
Senin için, Sana armağan olsun..
Veremedim başka bir şey kendimden;
Veremedim, Bana yazıklar olsun…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!