Mesutsiir Yordun Be Sevgili

Yordun be sevgili Yaşamaktan yordun beni
Sana daha nasıl yaranmaliyim anlatki bileyim
Seni mutlu etmek için daha nelerden gecmeliyim
Söylede bileyim
Hangi yola çıkıp nereye varmaliyim
Bu kadar zormuydu beni anlaman
Uğrunda harabeye dönmüş hayatimin bir tebessüme sunman bu kadar zormuydu
Yordun be sevgili Yordun beni

Yıktın be sevgili yıktın
Kimseye bırakmadın beni sen kendi ellerinle
Acımadan yıktın
Duymadın dinlemedin anlayamadin
Sevdiğime en ağır şekilde sen pişman ettin
Bir hayatım vardı onuda sen mahfettin
Umutlarima bıçak ğibi sen saplandin
Bu kadar zormuydu sevgili
Senin için atan şu kalbi sevmek
Şu karanlık yarinlarima ışık olmak
Bukadar zormuydu
Yordun ve sevgili çok yordun beni

Aliştirdin be sevgili
Sonunda yokluğunada aliştirdin beni
Gülmeyi zaten çoktan unutmuştumda
Umutsuzlağada boğazıma kadar sen batirdin beni
Kimseye inanmadan yaşamayı senin sayende inandim
İçimdeki bu karanlıkları
Hayata dargın olmayı sen aliştirdin beni
Yordun be sevgili beni çok yordun