Mesut Öztürk Şiirleri - Şair Mesut Öztürk

Durmadan ağladığıma bakma
Aslında ben başka biriyim
Ölü gibi gezdiğime bakma
Aslında ben çok diriyim.

Gözümdeki yaş numaradan,

Anlayamam ben aşktan
Anlamam ki sevdanan.
Yorulmuşum rüyadan.
Beni yalnız bırakın
Anlamam, anlayamam.

Gülyüzlü,
Güzel gözlü,
Candan Tavırlı anacıgım,
Yazılarında seni gördügüm,
Kokularında seni teneffüs ettigim
mektubunu dün aksam aldım.

Soruyorum bazen kendi kendime
Baktığımda boşa geçen ömrüme
Boş hayaller yüklemişim gönlüme
Bir baltaya sap olmak sa neyime

Parayı tanımaz benim ellerim

Özlemini yazılara döken ben,
Çilesini yüreğine gömen ben,
Ortalarda yanlız kalıp, koşan ben,
Ayrılığın acısını bana sor, bana sor.

Vatanından uzaklarda kalan ben,

Dünyadaki bütün dinleri barındıran,
Kainattaki kültürleri kucaklayan,
Doğal güzellikleriyle parmaklar ısırttıran,
Bir şehrimiz var, bilir misin sen?

Tarihiyle efsane olan bu şehir,

Maddiyatın yoksa evladına bırakacak,
Bari biraz doğruluk dostluk bırak,
Evin yoksa arkandakilere bırakacak,
Bari insan olacağı kadar, samimiyet bırak.

Araban atın yoksa çocuğuna bırakacak,

Bir
Bir baba sevgisiydi aradığım,
Bulamadığım.

Bir ana kucağıydı sorduğum,
kavusamadığım...

Ağlayan gözler, titreyen eller,
Her zaman Mevla`dan bir cevap bekler.
Tutmayan diller, şevkli gönüller,
Duası için Mevla`dan bir cevap bekler.

Derdin büyüğü göllerde yüzen martısıyla.

Masa başlarında savaşlar kazanıyoruz,
Kahve köşelerinde politika yapıyoruz,
Hala tarihimizle eskilerde yaşıyoruz,
Tembeliz kusura bakma birşey değişmez.

Al papazı derken Israile kızıyoruz,