Mesud Haray Şiirleri - Şair Mesud Haray

Taşlanmış insanlar yüreyinde
Sal taşlar
Sal taşlar yüreyindede
İncecik çiçekler
Sert insanlara taş derseler
Sert taşlarada insan demek gerek.

Topal teymurundan dizi ağrıyardı
Benimde
O dünyanı dolandı,
Benise,
Dünya başıma dolandı,
Sen getdiyinde.

1
Gül var kı ada düşer.
Meyve var dada düşer.

Urmu-da dolananda
Karabağ yada düşer.

Duyğularım solğun –solğun.

Arzularım itkin, pozğun.

Bağlarımız yazda yatmış.

Sen gel
Boynumu kendirlere tapşır.
Axı!
Könlümde Yapraqlanacaqlarım var.

Meni öldürsinleri imzaladılar
Kitab-kitab okumadan
O gündün bele
Ruhum
Gecele kanatı kimi
Temiz ve hur

Içimde bir hasret yaşiyur

Senin kimi

Köksüme ayaq koymadan

Onun mavı hazere benzer gözlerinde
Silit-silit bakışlar,
Ağlayırdılar.
Sordum ne olub de?

Dediler:

Gözlerimin astanasin
Sulamışam göz yaşımla
Süpürmüşem kiprigimle

*'Ben gelirem söz eylirler
Sen gel barı söz olmasın'

Ben arzılar yelkeniyem

Deniz bağrinda, dalğalar qucağinda

Laylayaram.