Vesiletü'n mestan,ellerini dayamış
bir tek ellerini sevecen bir yere dayama derdiyle
ne ekspresyonist kornasını çalma
ne de endosite etme derdi var lokmayı, heeyt...asilim benim
her dayanak bir dengesizliğin dengesi
oh...'um ki hemde nasıl dengem oluyor
bir gün aramızı açacak louıs pasteur diye ödüm kopuyor...
Kayıt Tarihi : 8.11.2013 15:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!