Dağ deviren düşler…
Sedefin içinde inci gibidir.
Düşler kökünü atar toprağa…
Toprak hallaç pamuğudur…
Savrulur kum taneleri halinde.
Göğü çalınan gülüşler…
Kestanedir kapkatı.
Üzüm üzüm yeniliriz...
Çığlıklar; çakıl taşlarıdır acıtır içimizi.
Rüyalar olmaz olmuş beyinlerde.
Mestaneyim mestane…
Sevgi sevgiyim, beste beste…
Al sana bir kalp…
Sen de çok var kestane.
Zift kokan vicdanlar kestanedir kestane…
Sen de temizle vicdanını…
Kuru pabuç bırakma düşmanlara...
Kalbin çöplük, kalbini yıka, dal sonsuzluğa…
Seninle doluyum mestaneyim mestane…
Fatih Ataşçi
10.12.2015
Kayıt Tarihi : 10.12.2015 14:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kestane kebap yeme de yanında yat olmaz. Yiyeceksin ağız tadıyla. Sevgidir elbet ağız tadın.
Sen de temizle vicdanını…
Kuru pabuç bırakmam düşmanlara...
Kalbin çöplük, kalbini yıka, dal sonsuzluğa…
Seninle dolu mestaneyim mestane… bu güzel şiiri canı gönülden kutluyorum yazan kalemi
Aşk şarabı insanı mestane eder.Mestane olanda kalpteki çöplüğe rağmen yinede mestane dir mestane.Çünkü AŞIK.bu mestane.Mestane nin anlamı da zaten aşk sarhoşu deyilmidir.Tebrik ediyorum Güze şiir olmuş Sevgi ve selamlarımla.
TÜM YORUMLAR (10)