Meşreb-i Hayel Şiiri - Yarsuad Kadimoğlu

Hüznün; Ayak sesleri
Geliyorum, diye bağırır
Kalbin ısınmadıysa eğer
Kusurlar ses verir, çığırır

İnsanda; Aynalaşır,ilişki
Aynanın pası ; Kuşku
Öldürür; Dostluğu, aşkı
Neden, niçinler yoğurur

Meşrep uymayınca, sözler
Makam tutturmaz, sazlar
Aslı, Leyla,sanemli yüzler
Nar,nuru; Nur,narı doğurur?

Seven, sevilmez başka arar
Sevilen,fettanlık-la yorar
Her gönül;‘Üst hayal’ kurar
Çaresizlik; Nice ahlar, eğirir

Ne mala, mülke;Yara doyulur
Hangi güzeli görse , bayılır
Kadere kırk beş deyip, uyulur
Kısmeti hak, nasibini çığırır

Ten kafesine, can girmişse
Gönül ,cana kanat olmuşsa
Hak ;Ten aşkı ödül; Demişse
Kullar niye ; Hak sözün eğirir

Yarsudım ,Şahabendem; Şah
İnsan çiğ süt emmiş ;Vallah
‘Ve kevâıbe etrâben‘der; Allah -1-
Mevla ,meşrebi hayale çığırır

Nebe Suresi;
Diyanet İşleri(Meal):‘Ve kevâıbe etrâben' (31-34) Şüphesiz Allah’a karşı gelmekten sakınanlara bir kurtuluş, bahçeler, üzümler, kendileriyle bir yaşta, göğüsleri çıkmış ,genç kızlar ve dolu dolu kadehler vardır