Bir latin alfabesinde kana bulandı sözcüklerim
Mutluluğu boşadığım çocukluğumdan,
Söğüt rüzgarları taşır ellerim,
Ellerini ne çok severdim,
Bilgeliğini zırh diye kuşanan cahilliğim,
Rutubetli bir akşam üstü soğuk bir katedral kapısında düştü hüzünlerim,
Ve bir kadının saç telinde asılabilirmiş gençliğim,
Beni görünce kaçma ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Devamını Oku
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta