1……………………..Nasıra’lı
Kaderi insanlığın
Kutlu müjdeler bekledi dibe vurmuş şehirlerde
Zamanın ortasında bir an;
Ve alışkanlıkları bölerek tam ortadan
Bir sesleniş duydu
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
şiirinizde geçen 'Que vadis?' neyi ifade ediyor, öğrenmek arzusundayım..
Kadim dinler ki insanlık ;insana olan sevgisinden uzaklaşmaya başladığı anlardan itibaren hangi ad altında olursa olsun şeriatleştiği zamanlarda güzelliğe,iyiye ,doğruya çagıracağı yerde nifak tohumları ekerek bölen parçalayan bir mekanizmaya dönüştü.bu her dinde tarih sürecinde yaşandı,yanmaya da devam ediyor...
'Korkuyla hükmetmektense,
Sevgiyle boyun eğerim.
Ne cennetin nimetini ister,
Ne cehennemin narıyla yanarım.'
Saygılar...
ben müsaadenizle olayı çok daha basite indirgediğimi belirtmek isterim sevgili dostlar.hakikatin özünde isa bir mihenk taşıydı.onun işareti olan övülmüş ruh ise son varış noktası.isadan insanlara sadece ebedi bir takvim kaldı.oysa onun geçek mesajı muhakkak ki çok daha farklıydı.ben bu şiiri yazarken biraz bunun kaygısını taşıyordum..saygılar ve sevgilerle..mehmet fatih
Son derece şaşırtıcıdır Hıristiyan inancının Tanrısı.
İnsanın cennette adamakıllı harcanmış olmasını bir kenara bırakırsak,
yeryüzünde aşılamayacak kertede hümanist görünür.
Abartılmış tepki ya da sevgi. Sıradan bir ayinde sizi yaratanın etini yiyebilir kanını içebilirsiniz. Bir lokma mayasız hamur ve bir yudum şaraba çevrilmiş olarak.
Yine de benim asıl ilgimi çeken, aranızda bütün olup bitenlere rağmen, Tanrıyla bir akşam yemeği için buluşabileceğiniz fikri. ( kimsenin kimsenin etini yemediği ve kanını içmediği )
İslam buna cevaz vermiyor.
İlginç...
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta